-
1 tkan|ka
f Biol. tissue- □ tkanka chrzęstna Anat. cartilaginous tissue- tkanka kostna Anat. bone tissue- tkanka kostnawa Med. decalcified bone tissue- tkanka łączna Anat. connective tissue- tkanka miękiszowa Bot. parenchyma- tkanka mięśniowa Anat. muscular tissue- tkanka nabłonkowa Anat. epithelial tissue- tkanka nerwowa Anat. nervous tissue- tkanka podskórna Anat. subcutaneous layer- tkanka przewodząca Bot. capillary tissue- tkanka tłuszczowa Anat. fatty tissue- tkanki pierwotne Bot. primary tissue- tkanki sitowe Bot. phloem sieve fibreThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > tkan|ka
-
2 miękiszowy
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > miękiszowy
См. также в других словарях:
tkanka — ż III, CMs. tkankance; lm D. tkankanek «zespół komórek mających podobną budowę, pełniących określone funkcje w organizmie ludzkim, zwierzęcym lub roślinnym» ∆ anat. Tkanka łączna «tkanka zbudowana z komórek i z istoty bezpostaciowej wytwarzanej… … Słownik języka polskiego
tkanka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. tkankance; lm D. tkankanek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} system komórek o podobnej budowie i pochodzeniu, pełniący określone funkcje w organizmie ludzkim, zwierzęcym lub… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
miękiszowy — przym. od miękisz a) w zn. 1: Miękiszowa część chleba. b) w zn. 2: Komórki miękiszowe roślin. ∆ Tkanka miękiszowa → miękisz w zn. 2 … Słownik języka polskiego
miękisz — m II, D. u, blm 1. «miękka część jakiejkolwiek rzeczy jadalnej» Miękisz chleba. 2. bot. «tkanka roślinna złożona z żywych komórek, w których zachodzą podstawowe procesy biologiczne; tkanka miękiszowa, parenchyma» Miękisz liścia. Miękisz rdzeniowy … Słownik języka polskiego
bielmo — n III, Ms. bielmomie; lm D. bielm 1. «plama na rogówce oka, zmętnienie rogówki wskutek choroby lub urazu, powodujące upośledzenie widzenia lub jego utratę» Człowiek z bielmem na oku. Mieć bielmo na oku. Oczy zachodzą bielmem. ◊ Mieć bielmo na… … Słownik języka polskiego
rdzeń — m I, D. rdzenia; lm M. rdzenie, D. rdzeni 1. «tkanka miękiszowa wypełniająca łodygę, korzeń (także pień drzewa) roślin dwuliściennych i nagonasiennych» Rdzeń pnia. przen. «istota czegoś, właściwa treść, podstawowy element czegoś; jądro, grunt,… … Słownik języka polskiego
rdzeń — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. rdzenia; lm D. rdzeni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}bot. {{/stl 8}}{{stl 7}} u roślin dwuliściennych i nagonasiennych: tkanka miękiszowa wypełniająca łodygę, korzeń, środkowa… … Langenscheidt Polski wyjaśnień